10 Soorten moeders die ik niet ben en ook nooit zal worden (jij wel?)
Toen Vala haar eerste kind kreeg, was ze er eigenlijk niet zo zeker van dat ze het wel zou kunnen; moeder zijn. Nu doet ze eigenlijk nog steeds gewoon maar wat. Stiekem had ze eigenlijk wel een bepaald soort moeder willen zijn, maar dat is jammerlijk mislukt. Ze heeft het geprobeerd (nou ja, niet echt), maar deze moeders is ze zeker NIET geworden:
LEES OOK: 22 Briljante tips voor jonge moeders: ‘laat je niet gek maken’
- De Knutselmoeder. Dat was bij voorbaat al een verloren zaak. Ik ben geboren met een diepgewortelde bloedhekel aan alles wat met lijm, origami en glitters te maken heeft, dus het is geen wonder dat ik nog steeds geen genoegen schep in kabouters vouwen met mijn kroost. Soms steekt het weleens als ik weer een vriendin op Facebook lustig zie kralen rijgen en macaroni plakken met haar nageslacht. Maar ik hoef maar een PrittStift te zien en ik krijg al spontaan overal eczeem. Dat gaat hem echt niet worden.
- De Bakmoeder. Hiervan geef ik mijn eigen moeder de schuld. Ik heb namelijk nooit leren koken. Bij ons thuis was dat mannenwerk. Mijn vader sloofde zich dagelijks drie uur uit in de keuken, terwijl hij mijn moeder (die in de salon met het verzameld werk van Couperus zat te wachten tot het diner geserveerd werd) van glaasjes rode wijn en blokjes kaas voorzag. Ik kook alleen omdat je voor de wet verplicht bent je kinderen te voederen en dan nog mik ik het liefst alles in één pan. Mijn oven gebruik ik als opslagruimte, niet om taarten in te bakken.
- De Oermoeder. Zo’n vrouw die eigenlijk al als mini-moedertje uit de baarmoeder kwam. Die haar eerste stappen deed achter een poppenwagentje met daarin zo’n enge babypop met ogen die open en dicht konden. Die op de kleuterschool al zei dat ze ‘mama’ wilde worden (ik wilde Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties worden) en die op haar 28ste niks leuker vindt dan met haar vier (!!!) kinderen boodschappen doen en die taak ook nog eens succesvol en zonder kleerscheuren en omgetrokken rekken met conserven weet te volbrengen. Voor deze moeder heb ik groot respect. En ben ik ook een beetje bang.
- De Speelmoeder. Dit is de moeder die haar hand niet omdraait voor het organiseren van de allerleukste kinderfeestjes. De ‘queen bee’ van het schoolplein, waarbij alle kinderen een playdate willen, ook als ze haar kind eigenlijk helemaal niet zo aardig vinden. Omdat ze zo lief is en je kinderen het bij haar thuis altijd zó gezellig vinden. Zij gaat namelijk echt dingen dóen met de kinderen als er vriendjes komen spelen. En als ze dan blijven eten bakt ze altijd patat, of pannenkoeken. En daar wordt ze niet chagrijnig van. Ik zet mijn kroost met vriendjes gewoon op hun kamers en gooi af en toe een doosje rozijntjes over het hekje waarmee ik ze in die kamers heb opgesloten.
- De Sociale Moeder. Op dinsdag leest ze voor bij de kleuters. Op woensdag is ze luizenmoeder in groep 5. Ze is hoofdredacteur van de schoolkrant, vrijwillig wijkagent en ze schept soep bij de Voedselbank. Ze is gek op mensen en heeft meer vrienden dan de gemiddelde tiener op TikTok. Ik vind dat ik thuis al genoeg voorlees en luizen vind ik smerig. Oh ja, en ik houd ook eigenlijk niet van mensen.
- De Multitaskende Moeder. Ze werkt parttime, maar heeft daarnaast haar eigen ‘webwinkeltje’ waar ze ‘superdruk’ mee is (iets met zelfgebreide sokpoppen van wol van vrije uitloopschapen), gaat drie keer per week naar een Yogalates (ik zweer het, dat bestaat) klasje en heeft op zaterdag drie verschillende koffie-afspraken (waar ze dan gewoon mét haar kinderen naartoe gaat). Deze moeder is nooit moe en heeft iedere week een nieuwe hobby. Ik vind het iedere week weer een wonder dat ik de werkweek overleefd heb. Hobby’s? Wat zijn dat? Of is Netflixen ook een hobby?
- De VT Wonen Moeder. Als je bij haar thuis komt is het net alsof je een wooncatalogus bent binnengestapt. Alles is nieuw, blinkend, hip en vooral: schoon. Het is mij een raadsel hoe dat kan. Ze ontvangt je aan een glimmend marmeren kookeiland, waar ze cappuccino’s maakt met haar ingebouwde koffiemaler met havermelk-opschuimer. In elke hoek staan grote glazen vazen met onduidelijke kromme takken erin (die de kinderen blijkbaar nooit omgooien) en als je vraagt hoeveel dat nou kost, zo’n werkster, zegt ze: “Werkster? Nee joh, ik trek gewoon even de stofzuiger er doorheen en ‘t is weer klaar, hoor!”. Als ik ‘de stofzuiger er doorheen trek’ ligt er vijf minuten later weer net zoveel (of nee, eigenlijk méér) stof. Raadselachtig…
- De Verantwoorde Moeder. Deze moeder geeft haar kroost alleen eten van de natuurwinkel. Ze koopt kleren bij Fair Trade outlets en houdt zich strikt aan de limiet van vijf minuten ‘schermtijd’ per dag. Haar kinderen gaan naar een school met het ‘gezonde school vignet’ en bij thuiskomst krijgen ze een zelfgebakken mueslireep (pardon, granolabar) bij de thee. Ze voedt op volgens een bepaalde methodiek, waarin ze zich gedegen heeft ingelezen en waarvoor ze minstens drie avondvullende seminars heeft gevolgd. Boos worden doet ze nooit. Vergeten de tandjes te poetsen ook niet. Mijn kinderen mogen niet met die van haar praten, want als ze uit de school klappen, ben ik bang dat ik binnenkort het AMK op de stoep heb staan.
- De Hippe Moeder. Haar kinderen verschijnen dagelijks op Instagram met übercoole outfits van merken als Imps & Elfs en Petit Bateau. Op maandag vertellen Jan en Cato (hé-lé-maal terug, die oud-Hollandse namen) altijd dat ze weer naar één of andere fonkelnieuwe kinderhotspot zijn geweest, waar eigenlijk alleen de New Yorkse jetset nog vanaf weet. Op het schoolplein ziet ze er immer stralend uit, in een designer jumpsuit met killer heels (of van die trendy sneakers) en een Birkin Bag. Mijn kinderen lopen erbij in H&M’tjes en de enige hotspot waar ze komen is eigenlijk de ballenbak bij Gamma, als ik per ongeluk een keer een potje verf nodig heb. Ik probeer al ongeveer drie jaar uit te vogelen hoe Instagram werkt (#momlife, #blessed ofzo, toch?), maar eigenlijk kan ik daar net zo goed mee ophouden. Ik heb namelijk geen geld voor een Birkin Bag om selfies mee te maken.
- De Relaxte Moeder. Zij maakt zich nergens druk om. Vooral niet over het moederschap en of ze het wel goed doet. Ze doet namelijk gewoon haar best en daar kan iedereen het mooi mee doen. Leven haar kinderen aan het eind van de dag nog, zitten al hun ledematen er nog aan? Dan is deze moeder tevreden. Ze heeft geen stress, is niet onzeker en trekt zich niks aan van wat anderen over haar zeggen. Op déze moeder ben ik stikjaloers.
Lees ook: Wat je op het Consultatiebureau hoort en waarvan je in de stress schiet
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
