10 Ouderschapshacks die je door de eerste 5 jaar heen helpen
Die eerste jaren met je kinderen zijn met recht tropenjaren. Wat zou het heerlijk zijn als de generatie ouders vóór jou een handleiding had achtergelaten om het allemaal wat makkelijker te maken. Erop terugkijkend zijn er heel wat dingen die ik destijds graag geweten had. Als ik nou een begin maak met die handleiding, vullen jullie ‘m dan aan?
LEES OOK: Wat je niet begrijpt als je nog geen moeder bent.
1. Voorkauwen. Letterlijk dus. Ja, echt. Baby’s die net beginnen met eten kunnen zo drie uur over een stronk broccoli doen. En dat kan niet, want je moet na Sesamstraat naar bed (ja, JIJ dus). Een paar keer voorkauwen is de oplossing. Vogeltjes doen het ook, dus waarom wij niet? Even malen en hops, in dat bekkie. Glijdt ‘t zo naar binnen. Vies? Mwah, inmiddels sta ik twee keer per dag de korsterige poepbillen van een kleuter af te vegen. Dát is pas vies.
2. Kleding kopen zonder ritsen, capuchons, knoopjes, of andere ingewikkeldheden. Scheelt ‘s ochtends zo drie kwartier. Ja, je kind ziet er misschien de eerste jaren uit als een Tokkie, altijd maar gehuld in onesies en trainingspakjes van fleece. Maar proberen een spekbaby in een skinny jeans te proppen, daar ben je na twee keer echt wel klaar mee. Het kost namelijk al moeite genoeg om jezélf nog in iets leuks te hijsen. Je kind kan z’n hele leven nog een fashion statement maken.
3. Alle wekkers wegdoen. Zodat je er ‘s nachts niet op kunt kijken om je te ergeren aan het onchristelijke tijdstip waarop je nog steeds (of alweer) wakker bent door je huilende baby/dreumes/peuter. Uiteraard volledig psychosomatisch, maar het werkt echt. Gewoon altijd tegen jezelf zeggen dat het nog maar 22.00 uur ‘s avonds is. Uiteindelijk ga je er vanzelf in geloven.
4. Het Consultatiebureau negeren. Standaard antwoord op alles wat ze zeggen: “Ja, doe ik”, of “Is goed”. Nooit gevoelige informatie (over slapen, eten, huilen, poepen, motorische ontwikkeling, of je relatie) uitwisselen (soms lastig als je bedreigd wordt met die rottige blokjes waarmee dan weer een dwangmatige toren of een trein gebouwd dient te worden, maar geef niet toe!) en zorgen dat je zo snel mogelijk weer weg bent. Doe je dat niet, dan ligt ernstige hersenspoeling op de loer.
5. Eigenlijk iedereen negeren. Omdat niet alleen het Consultatiebureau, maar ook je schoonmoeder, de buurvrouw, de bakker en de slager van alles en nog wat te zeggen hebben over jouw kind en hoe je dat moet opvoeden. Kan zorgen voor ernstige existentiële crisis en hyperventilatieverschijnselen als je dat niet negeert (waar je dan weer voor in therapie moet als je kind eenmaal op school zit). De eerste vijf jaar niet naar buiten gaan is een optie, maar daar krijg je dan weer andere problemen van. Oordoppen kunnen ook.
6. Logeerpartijtjes. Voor je kind dus. Of voor jezelf (en je man), dat kan ook, maar dan ergens ver van huis (anders hoor je het gehuil nog steeds), in een chique hotel met veel wijn. Het is makkelijk om je volledig te verliezen in het ouderschap en er dan na vijf jaar achter te komen dat je eigenlijk niks meer voor jezelf hebt gedaan. Dus breng Junior af en toe een weekend naar opa en oma en ga het hele weekend op de bank pizza en chocola liggen eten (en daarna vrijen op diezelfde bank). Of boek het Amstel Hotel (maar dan heb je alleen geen geld meer voor pizza en chocola).
7. Zoek ouder-vrienden. Absoluut van levensbelang. Ik was de eerste in mijn vriendenkring die zich voortplantte en dus ook de eerste die iedere avond ondergespuugd en gepoept om 19.00 uur voor pampus lag in een ontploft huis. Dan heb je zielsverwanten nodig die snappen waarom je opeens niet meer tot diep in de nacht wodka-lime’s staat te drinken op stiletto’s en er altijd uitziet alsof je je haar drie weken niet gewassen hebt (wat ook zo is). Natuurlijk vond ik mijn kinderloze vriendinnen nog steeds even lief, maar oh, wat was ik blij met mijn nieuwe moeder-bff’s, die net zulke diepe wallen hadden als ik.
8. Lees vooral GEEN opvoedbijbels. DOE. HET. NIET. Ik deed het wel en werd er totaal hysterisch van. Mijn ex-man trouwens ook (van mij dus, want hij was wel verstandig en las gewoon de krant), dus die zag zich op een gegeven moment genoodzaakt al die elkaar tegensprekende boekwerken op een nacht stiekem te verduisteren, zodat ik tenminste weer écht belangrijke literatuur ging lezen, zoals de LINDA en onze arme zoon geen identiteitscrisis meer bezorgde door de grote hoeveelheid opvoedmethodieken du jour die ik op hem afvuurde.
9. Omarm de pindakaas. Pindakaas is de redding voor ouders met moeilijke eters (en gedurende vijf jaar heeft iedere ouder wel een periode te maken met muiterij aan tafel). ALLE kinderen lusten het (wie is er tenslotte niet groot mee geworden?), het is groente (want pinda’s zijn een soort peulvruchten, toch?) en het gaat uitstekend samen met volkorenproducten (aangeraden door het Voedingscentrum). Gevulde maagjes en geen zorgen over scheurbuik. Ik zeg: win-win.
10. Humor. Op het moment zelf niet altijd eenvoudig, maar wie kan lachen om de spuitluiers, zure melkgolven, zombienachten en Hellraiserachtige driftbuien, heeft een heleboel gewonnen. Dat weet je alleen niet als je er de eerste keer middenin zit, omdat je dan denkt dat het nóóit meer over gaat. Maar dat gaat het wel. En dan lach je erom. Dus dan kun je daar eigenlijk net zo goed meteen mee beginnen.
Bekijk ook: Femke’s vrije dag (of hoe je om 9 uur ’s ochtends al naar een glas wijn kan verlangen)
LEES OOK: Dubbel van het lachen om deze herkenbare striptekeningen.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
