10 Momenten waarop je wilde dat je kind niet zindelijk was
Halleluja, de luiers zijn de deur uit! Nooit meer gevechten op de commode, walmende luieremmers en rode, korsterige peuterbillen. Een zindelijk kind is met recht een vreugdedansje waard. Echter, die net verworven controle over blaas en sluitspier is nog heel precair. Een uur een grote boodschap ophouden omdat het eerstvolgende tankstation op de Franse route national er pas over zo’n 100 km aan zit te komen, is dus best een beetje veel gevraagd voor een 3-jarige, die met samengeknepen billen op de achterbank zit. Op zulke momenten verlang je terug naar de Pampers. En als:
Lees ook: Als je kind zelfstandig wordt (en jij het trots, maar met lede ogen aanziet).
- Het vliegtuig aan het taxi-en is. En dat ‘riemen vast’ lampje heeft gewoon echt geen coulantie met de overvolle urinebuis van je kind. Dus: of je zit met 150 pissige mede-passagiers en 6 bloedlinke stewardessen die jou de stink-eye geven als je met je kind terugloopt door het gangpad omdat jullie dus de vlucht hebben vertraagd, óf je moet de komende vijf uur doorbrengen in de verschraalde urinelucht van je kind, die het uit pure wanhoop tijdens het opstijgen maar gewoon heeft laten lopen.
- Je kind een ‘ongelukje’ heeft. Dacht jij dat een maaltijd van hachee en aardappelpuree in een luier onprettig is? Wacht dan maar tot je het ‘s ochtends uit een Spidermanonderbroekje moet schrapen. Echt, dan verlang je terug naar die smeuiige bruine Pamperprakjes nog voor je ochtendkoffie.
- Je met je kind naar een openbaar toilet moet. Weinig smeriger dan zo’n morsige plee in de indoorspeeltuin of bij een wegrestaurant moeten trotseren, waar je spontaan Hepatitis krijgt als je alleen al naar de groen uitgeslagen wc-bril kijkt en je door de gelige poeltjes van de net zindelijke peuter voor jullie op de vloer moet waden om de toiletpot te bereiken.
- Ze nog niet zelf hun billen kunnen afvegen. Misschien ben ik een ontaarde moeder omdat ik dus blijkbaar vies ben van mijn eigen kinderen, maar echt: de poepkorsten van mijn zoon z’n kont afschrapen vind ik op de één of andere manier zoveel smeriger dan het verschonen van een flinke poepluier. Het is ongetwijfeld psychosomatisch, maar iedere keer als ‘ie weer enthousiast die bleke billetjes naar me uitsteekt, moet ik even stiekem kokhalzen. En dan heb ik het nog niet eens over wegspoelen van zo’n dikke kleuterdrol…
- Je in de bioscoop zit. Zo leuk, als je kind oud genoeg is om lekker samen naar de bioscoop te gaan. Maar natúúrlijk moet ‘ie middenin de film (of nog erger: vijf minuten voor de grande finale van De Grote Woezel en Pip Saga) enorm plassen en zie jij je dus genoodzaakt om in het pikkedonker, met twee bakken popcorn en een hupsende kleuter, over een hele rij zwaar geïrriteerde ouders met kinderen heen te klimmen om vervolgens hysterisch drie trappen op te moeten rennen omdat de film in de benedenste zaal is en de enige toiletten die open zijn (want 11 uur ‘s ochtends) uiteraard op de bovenste verdieping zijn.
- Je op het vliegveld bent, waar ze meestal van die toiletten hebben die zichzelf op de meest onlogische momenten doorspoelen. Bij voorkeur als je kind er nog op zit en het dus plotseling een koude plens water tegen z’n nog persende billen gesproeid krijgt, waarna het vervolgens voor de rest van z’n leven getraumatiseerd is, omdat het er nu van overtuigd is dat een wc niks minder is dan een draaikolk richting de hel en dientengevolge dus voortaan alleen nog maar gillend en schreeuwend en onder de voorwaarde van het krijgen van enorme Legopakketten als beloning naar het toilet gaat.
- Je een sluiproute over de kleine weggetjes hebt genomen in een poging de files te ontwijken. Dan kun je weliswaar doorrijden, maar je doet er wel 100 jaar over om thuis te kom, slingerend over pittoreske landweggetjes en door verlaten dorpjes (waar de enige bruine kroeg met wc uiteraard dicht is). Gevolg is dat je, midden in de winter, om 17.30 uur ‘s avonds als de Appie nog maar een half uur open is, in de berm moet stoppen en je kind moet laten hurken in een paar sprieten gras en hij vervolgens niet eens fatsoenlijk kan plassen omdat de ijsbloemen op z’n piemeltje springen.
- Je net heerlijk zit te genieten van een zondagse rollade met Roseval aardappeltjes uit de oven en je kind vervolgens moet poepen. Waarna jij dus je diner in de steek moet laten om de billen van je kind af te vegen. Gek, daarna smaakt het allemaal toch minder lekker.
- In de Jumbo staat en je je kind vanuit je ooghoek de ‘ik-moet-stiekem-heel-nodig-dans’ ziet doen. Terwijl je, 10 minuten geleden toen jullie thuis weg gingen, nog gevraagd had of ‘ie nog naar de wc moest en neeeeee hoor, dat was echt niet geval. Fuck dat ‘alleen personeel’ bordje op de deur van het bedrijfstoilet, als die 16-jarige vakkenvullers geen peuterpies willen opdweilen tussen de Mona puddinkjes, zullen ze je toch echt gratie moeten verlenen.
- Als je er ‘s nachts voor de derde keer in twee uur uit moet omdat je kind moet plassen. Gebroken nachten voorbij na de babytijd? Ha! Wacht maar tot ze zindelijk worden.
Lees ook: In 10 stappen een zindelijk kind!
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.