10 Grote voordelen van het hebben van oudere kinderen
Baby’s, dreumesen, peuters, ze zijn hartstikke schattig. Het is bijna jammer dat ze groter worden. Bíjna dus. Want grote kinderen zijn weliswaar niet zo schattig, maar ze hebben wel een aantal voordelen:
LEES OOK: 50 Kinderliefhebberijen waar jij helemaal niks van begrijpt.
* Ze kunnen hun eigen billen afvegen. Dat je niet meer drie keer per dag “Ik ben kláháár!” hoort en dan de poepkorsten van een walmende peuterkont hoeft af te bikken. En dat je dan aan het eind van de week ook geen wasmand vol met beremspoorde onderbroeken in de badkamer hebt staan. Omdat die oog-hand coördinatie eindelijk een beetje solide is.
* Communiceren gaat een stuk beter. Voorbeeld:
Baby: “Wah! Waaah!! Waaaaah!!!!”
Jij: “Wat wil je nou?”
Dreumes: “Ah! Aaah!! Aaaaaah!!!”
Jij: “Wat wil je nou?”
Peuter: “Rahhhh! Huuuuuh!!! Aaaaargh!!!!”
Jij: Wat wil je nou?”
Groot kind: “Mama, ik heb honger.”
Jij: “Hier heb je een boterham.”
* Het concept van slaapt verandert. Als in: dat het weer kan. ’s Avonds stap je je bed in, doet je ogen dicht en dan word je de volgende ochtend weer wakker. Voor de eerste keer nadat je was gaan slapen dus. Eigenlijk zijn er geen woorden om de euforie te beschrijven. Iedere ochtend opnieuw.
* Ze kunnen meehelpen in huis. Zó handig is dat! Als je echt slim bent weet je het zo te regelen dat jij nog maar de helft van het huishouden hoeft te doen. Dan word je op een dag wakker en realiseer je je dat je al in geen tijden de vaatwasser hebt uitgeruimd en de kattenbak hebt schoongemaakt, omdat Teuntje en Fleurtje dat tegenwoordig doen. De tijd die je overhoudt, het is niet te geloven.
* Het badritueel resulteert niet in een dagelijks waterballet. Je zegt aan het eind van de dag: “Ga je even onder de douche?” en…(nu komt het): DAT DOEN ZE DAN GEWOON. Ja, echt. Je stuurt ze naar boven en een kwartier later komen ze gewassen en gestreken weer naar beneden. En dan loopt het water niet de trap af.
* Ze kunnen zelf hun autoriem vastdoen. Nooit hoef je je meer in de meest onmogelijke bochten wringen om je kind in zo’n autostoeltje gepropt te krijgen. Nooit meer ben je twintig verhitte minuten bezig om de autogordel vast te klikken in zo’n gesp die op miraculeuze wijze is verdwenen tussen de achterbank, terwijl het zweet over je rug loopt en je kinderen elkaar boven je hoofd met de portable dvd-spelers de hersens inslaan. Met grote kinderen stap je in en als je dan over je schouder een blik op de achterbank werpt blijken ze al helemaal vastgeklikt te zitten en zelf de dvd te hebben aangezet.
* De deuntjes van verscheidene heel irritante kinderliedjes verdwijnen uit je hoofd. Langzaam weliswaar, maar op een gegeven moment wordt de (auto)radio weer van jou en hoor je weer eens wat anders dan Bert en Ernie’s Alfabetmars. Totdat de onnavolgbare Lil’ Kleine en Ronnie Flex hun lyrics bij je kroost gedropt hebben natuurlijk, maar tegen die tijd mogen ze wel een eigen Spotify-account.
* Je hoeft meer overal bang voor te zijn. ’s Avonds hoef je niet meer te checken of ze nog wel ademen als ze op hun buik liggen. De traphekjes kun je eindelijk weghalen. Je weet dat ze niet meer alles in hun mond stoppen en dus potentieel de moord stikken en in de speeltuin kun je je kinderen loslaten zonder dat je doodsangsten hoeft uit te staan bij ieder klimrek waar ze opeens bovenop zitten. Natuurlijk hebben ook grote kinderen weleens ongelukjes, maar meestal weten ze zich heel goed zelf te redden. En als ze dan een keer van de schommel vallen, komen ze doorgaans met een bult en de schrik vrij. Scheelt jou weer heel wat hoge bloeddrukken en hyperventilatie-aanvallen.
* Het avondeten is weer gezellig. Niet alleen kun je zelf weer voedsel eten dat daadwerkelijk nog warm is (ipv altijd rond etenstijd met een huilende baby om de tafel heen te moeten hopsen), je hebt ook weleens een gesprek dat meer omvat dan: “Als je je sperziebonen niet opeet krijg je ook geen toetje.”, of “De kindertjes in Afrika zouden er hun vingers bij aflikken!”
* Ze kunnen zichzelf vermaken. Méér dan vijf minuten. Dat je op zaterdag de hele krant kunt lezen (plus alle bijlagen!) zonder dat je ondertussen een Duplotoren moet bouwen, een Barbie theepartijtje moet bijwonen, of het hele oeuvre van Gonnie en Gijsje moet reciteren. Je zou bijna niet weten wat je met al die vrije tijd moet.
Het blijft jammer dat de schattigheid eraf gaat. Maar grotere kinderen; je krijgt er zoveel voor terug. En gelukkig hebben we de babyfoto’s nog.
LEES OOK: 22 Idiote dingen waar kinderen ruzie over maken.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
