10 dingen die ik doe om mijn peuters tevreden te houden

Heb je een recalcitrante peuter in huis, dan kun je maar beter zorgen dat-ie niet uit z’n hum raakt. Janneke heeft er twee en doet deze tien dingen om die van haar tevreden te houden.

LEES OOK: 25 Toptips voor ouders van peuters

Ik dacht altijd dat ik een strenge moeder zou worden, maar de praktijk wijst anders uit. Ik ben heus weleens streng, maar vooral als er onmiddellijk gevaar dreigt of ik mijn geduld verlies. Verder ben ik eigenlijk opvallend soepel. Niet omdat ik geen grenzen kan trekken, maar gewoon omdat de sfeer in huis een stuk beter is als ik meebeweeg met de grillen van mijn peuters. Peuters blij, mama even rust. Herkenbaar, of ben ik de enige moeder die bezwijkt voor de grillen van haar peuter? Dit zijn de 10 dingen die ik doe om mijn peuters tevreden te houden.

1. Sinterklaasliedjes luisteren. In de auto. Non-stop en ongeacht het seizoen. Ooit bedacht als een soort regel: nee, er zijn geen sinterklaasliedjes meer, want de cd ligt in de auto. Maar nu kunnen we dus nooit meer de radio aanzetten tijdens het rijden. Dan klinkt het subiet tweestemmig: Sinterkláá-áás. Ik zing ook nog steeds kerstliedjes voor het slapengaan.
2. Weekboodschappen doen. Ik háát weekboodschappen doen, maar we doen het toch. Online, als de peuters slapen en ik eigenlijk liever zou willen netflixen. Peuters gaan in een supermarkt namelijk op hun buik op de grond liggen en dan krijg je er zo moeilijk weer beweging in, en ook struikelt er weleens een voorbijganger over.
3. Niet doorzetten met de zindelijkheidstraning. Peuters hebben het ’s morgens namelijk altijd koud en dan willen ze niet op het potje, ook niet als ik heel enthousiast met stickers loop te zwaaien. Ik kan ze geen ongelijk geven en dus laat ik het er maar weer bij.
4. Een speenbeleid voeren van lik-me-vestje. Ik heb weleens geprobeerd paal en perk te stellen aan de spenen, maar dat mocht niet baten. Peuters hebben namelijk ook vingers waar ze op kunnen zuigen. Dus nu laat ik het maar een beetje waaien, dat hele speenbeleid. Gaat vanzelf over, hoop ik. Hoewel: ik zag laatst een dreinend kind van zes in de supermarkt met een speen. Mijn voornemen is om ergens vóór die tijd in actie te komen.
5. Het bed als springkussen laten gebruiken. En de bank ook. Zolang ze mij niet als springkussen gebruiken, vind ik eigenlijk alles best.
6. 1x per week naar de indoor speeltuin. Zei ik dat echt hardop? Volgens mij wel. En dat terwijl ik me, na die eerste keer, heilig had voorgenomen NOOIT meer te gaan. Voor wie dit kwaad nog heeft weten af te wenden: je zit er in troosteloos TL-licht tussen andere oververmoeide ouders een zielig bakje pleur te drinken, als je tenminste niet boven in zo’n klimtoren probeert te voorkomen dat je peuter achterstevoren de glijbaan voor zes-plussers af gaat. Maar toch gaan we nu. Elke week. Dan slapen ze daarna zo lekker.
7. Kindermaaltijden koken. Vóór ik moeder was, vond ik dat zo’n aanstellerij: een aparte maaltijd koken voor de kinderen. Gewoon niet zeuren en met de pot mee-eten, was mijn motto. Maar toen had ik nog geen kinderen, laat staan peuters. Nu maak ik vijf van de zeven dagen Mickey Mouse pasta. Met tomatenpuree. En erwtjes, maar die blijven natuurlijk liggen.
8. Voor gek lopen. Omdat de peuters per se schoenen aan willen die drie maten te groot zijn, of met sokken aan in hun Teva’s, midden in de winter. Als ik vage bekenden tegenkom, zeg ik dan: nee, deze zijn niet van mij. Deze liepen gewoon achter me aan.
9. Me nergens meer mee bemoeien. De peuters mogen zelf hun boterham smeren, zelf de riempjes van hun fietsstoeltje vastmaken, zelf melk inschenken, zelf hun kleren aantrekken, en zelf hun belastingaangifte doen. Negen van de tien keer gaat het mis, maar dan heb ik nog troef achter de hand en die heet ‘samen doen’. Let wel: die zet ik zo laat mogelijk in, om ‘talk to the hand’-achtige gebaren te voorkomen.
10. Chocola voeren. Helpt er echt helemaal niets meer, dan roep ik heel hard ‘chocola!’ of ‘chocolademelk’! Ik heb ze ook weleens geld gegeven waarvoor ze chocola mochten kopen. Ze zijn twee. Maar het was wel meteen een topmiddag.

LEES OOK: 12 Onwijs burgerlijke dingen die je overkomen als je moeder bent

Janneke Jonkman

Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.