10 dingen waarvan ik wilde dat ik ze tijdens de zwangerschap gedaan had

Annemieke’s zwangerschap was niet voor herhaling vatbaar. Dus er komt geen tweede baby. Maar stel nou dat, dan zou ze de volgende keer een aantal dingen anders doen.

Buikfoto’s maken

Hoe erg je vanaf een maand of 7 die dikke pens ook veracht, een week na de bevalling kun je je totaal niet voorstellen hoe het was zo’n gigantisch grote buik te hebben. Echt niet. En een paar weken later ga je het ‘heel bijzonder’ vinden dat je baby negen maanden lang in jouw buik zat. Tel er nog een maand ofzo bij op en je gaat terugverlangen naar het gevoel van een in je buik bewegende baby. En naar foto’s uit die periode, die je toen niet gemaakt had omdat je vond dat je eruit zag als een walvis. Nu denk ik: had ik maar iedere week een buikfoto gemaakt. Zwanger zijnde vond ik weekfoto’s totale onzin. Echt volkomen belachelijk. Nu heb ik spijt. (Niet dat ik daarvan leer, want ik wilde direct na de geboorte ook iedere dag een dagfoto maken van m’n baby en dat ging ook al mis. Op dag 5).

Iedere keer voor het slapengaan dezelfde muziek opzetten

Handig, zo leert de baby alvast wanneer ‘ie moet pitten. Zelfs al is de kans miniem dat dit echt werkt. Trust me, als ouder van een pasgeboren baby die niet wil slapen, denk je echt ‘had ik maar’ als je na het googelen van ‘hoe de fuck krijg ik dat kind zo ver dat ze eindelijk slaapt’ een succesverhaal leest over een baby die gelijk na het horen van ‘Somewhere over the rainbow’ naar dromenland vertrekt omdat z’n mama dat altijd speelde toen ‘ie nog in de buik zat. Op repeat dus, die muziek.

Stilstaan bij het feit dat het heel wonderlijk is, een baby in je buik

Een levend wezen dat in jouw buik groeit! Ik herhaal: een levend wezen dat in jouw buik groeit! Lees de vorige zin nog een keer of vier en sta even stil bij hoe fokking wonderbaarlijk dat is. Geen zorgen, ik weet dat zwanger zijn niet genieten is, dus ik ga niet zeggen ‘geniet ervan’. Maar realiseren dat het heel wonderlijk is, zorgt misschien voor een glimlach tijdens die dagelijkse kotsbeurt. Zodat je niet zoals ik negen maanden lang met een chagrijnig gezicht rondloopt.

Filmpjes maken van een porrende babyvoet in je buik

Op het moment zelf leek het meer een scene uit Alien en deed ik maar snel m’n ogen dicht. Nu kan ik me wel voor m’n kop slaan dat ik er geen video van heb gemaakt.

Nog meer misbruik maken van de situatie

Dat deed ik al redelijk, best wel veel, ongelooflijk veel, maar dat had makkelijk nog meer gekund. ‘Ja maar, ik ben zwanger’ is het beste argument dat iedere discussie stopt. ‘Ja maar, ik heb een pasgeboren baby’ werkt de eerste twee maanden ook nog wel, maar zodra de kleine eenmaal luiergrootte 3 heeft, vinden de meeste mensen dat ze je niet meer op je wenken hoeven te bedienen. Het ergste is je vriend, die heeft zodra de baby er eenmaal uit is en de kraamverzorgster vertrokken het tegenargument ‘Ik heb ook de hele nacht niet geslapen’ en denkt daarom dat je nu opeens je eigen thee weer kan zetten. De klootzak.

Al je leuke kleding aandoen en foto’s laten maken

Direct na de zwangerschapstest, anders pas je er niet meer in. Want na de geboorte, dan pas je er dus ook niet meer in. Helaas. Misschien dat ik over een jaar of tien weer in m’n kleding pas (als ze in 2029 slankmakend chocoladeijs uitgevonden hebben ofzo), maar dan is mijn hele pre-baby garderobe uit de mode. Die foto’s maak je dus ook meteen na de positieve test. Zonder volgepiest staafje of echobeeld, maar gewoon als jezelf. Zodat je na de bevalling af en toe nog eens een foto op social media kan posten waar je leuk op staat. Of representatief. Als een normaal persoon. Iemand die haar zaakjes voor elkaar heeft en niet permanent doodmoe is.

Een babyshower organiseren

Mwah, ik vond het maar overdreven Amerikaans gedoe, een babyshower. En dan zeker ook nog met gekleurde cupcakes, luiertaarten en stompzinnige spelletjes om het geslacht van je ongeboren kind te raden. No thanks! Nu denk ik: wacht even, een feest met al je vriendinnen zonder babygekrijs. En je krijgt nog cadeautjes en lekkere hapjes ook. Doen! Ik had er eigenlijk drie moeten organiseren, ieder trimester een.

Baargoud eisen

‘Wat een achterhaald en vrouw-onvriendelijk gebruik’, dacht ik. En: ‘Misschien dat ‘ie z’n handen uit de mouwen steekt als de baby eenmaal geboren is’. Dat was heel naïef ja. Want dat doet ‘ie dus inderdaad niet. En nee, ik hoef geen mommy-bonus aan het einde van het jaar, maar wel ietsiepietsie waardering voor het feit dat je als vrouw een heel kind in je laat groeien. Oftewel: hier met dat push present! Hoeft niet perse een gouden sieraad te zijn hoor, doe mij maar een nieuw snowboard – het gaat om het idee. Of nee, totaal niet: het gaat erom dat ik een groot cadeau wil en dat die vent ook wel wat had mogen doen behalve meepuffen en eten heen en weer slepen.

Meer tijd voor mezelf nemen

Ja, het is, na ‘geniet ervan’ en ‘slaap nu het nog kan’ het meest afgezaagde advies ooit dat je overal hoort, in ieder tijdschrift of blog leest en van iedereen krijgt. Maar daar is een reden voor. Geloof me.

Gelijk om die ruggenprik vragen

Last, but definitely not least: bij de eerste wee meteen die spuit voor de ruggenprik laten zetten. Romantisch plan hoor, om zoals de natuur het bedoeld heeft zonder pijnstilling in bad te willen bevallen. Maar wat mij betreft valt een kind baren, net als een kies laten trekken of een blindedarm laten verwijderen, in de categorie ‘dingen die je alleen met verdoving doet’.

Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.

Lees ook: 11 dingen die je voelt tijdens de eerste 12 weken van je zwangerschap (die vermoeidheid!)