Kinderprogramma’s die moeders maar beter kunnen skippen
Zodra je baby een paar maanden is, begint het al: televisie/tablet kijken! Hartstikke leuk, ontspannend, gezellig. Maar er zijn programma’s die je als moeder maar beter kunt negeren. Ervaringsdeskundige Franke geeft advies: wat kijk je wel samen met je kind? En wat niet?
Lees ook: Als je DIT tegen een zwangere vrouw zegt, maak je haar gelukkig
Oh man, ik kan er nu al naar uitzien. De tijd dat mijn dochter puber is, en ik zo gezellig samen met haar eindeloos series kan kijken. Deed ik vroeger ook altijd met mijn moeder, en wat vond ik dat leuk! Van Joan Collins-drama’s tot musicals als The Sound of Music en allerhande series als Murder, She Wrote, Moonlighting en BH 90210. Pak mergpijpjes erbij, niets meer aan doen. Fijn vind ik het nu al, om met mijn dochter van 4 en zoon van 1,5 mee te kijken. Met zijn allen op de bank, heerlijk. Er is alleen een dingetje: niet alle kinderseries kunnen mij als moeder bekoren. Kijken mijn kinderen alles weg zonder enige vorm van kritiek of reflectie, ik heb met sommige dingen toch een beetje… eh… moeite. En daarmee begin ik helaas ook op dit punt steeds meer op mijn moeder te lijken (ARRRGHHH!). Veel kon haar goedkeuring wegdragen, GTST ging haar toch een stap te ver. ‘Is dokter Simon alweer dood?’ vroeg ze dan, als ik midden in een spannende scène zat. Quel irritante!!! Maar ja, blijkbaar hoort dat er nou eenmaal bij, bij het moederschap. Wat ik de afgelopen vier jaar heb geleerd: alle programma’s zijn leuk voor de kinderen. Maar voor moeders zijn ze niet allemaal geschikt. Doe er je voordeel mee. En begin er gewoon niet aan, als je lekker mee wilt kijken met je dreumes op je schoot.
Niet: Bumba
Zelfs voor een baby van vier maanden is dit programma eigenlijk al een tikkeltje te kinderachtig. ‘Nonnie, nonnie, ballie ballie.’ Dat rare gemompel van Bumba! Als je dreumes in zijn brabbelfase zit is het vast enig, maar ik vond één brabbelend beestje in huis al meer dan genoeg.
Wel: Nijntje
Nijntje is, zowel getekend als van klei, gewoon de allerliefste. Puike liedjes ook en: het tempo is wat rustiger en minder ADHD. Nijntje zegt ook niks. En er is altijd een duidelijke verhaallijn. Prima rustig en schattig vermaak voor je baby én jou.
Niet: Teletubbies
Niet meer veel op tv, maar op elke tablet en telefoon duikt-ie nog agressief vaak op als je iets (anders) zoekt. Het zal wel aan mij liggen, maar als ik ernaar kijk krijg ik toch associaties met akelige science fiction-films. Met die creepy bedjes, al dat metalige aluminiumfolie, die rare telefoonpalen die uit te grond steken. Je kind heeft gelukkig nog geen vergelijkingsmateriaal, en zal er dus geen rare associaties bij krijgen. Maar mocht je in het verleden zelf iets te veel creepy cultfilms en horror hebben gekeken: skip ‘m effe.
Wel: de babyzon van de Teletubbies
Ik moet de eerste dreumes nog tegenkomen die niet helemaal uit zijn dak gaat bij dat zonnige babyhoofdje. En toegegeven, mijn hart smelt er ook altijd een beetje van, die zonnige baby. Die babyzon, dat is meer dan genoeg om het hart van jou en je kind een dag lang te verwarmen.
Niet: Het Zandkasteel
Waar is moeder in het geheel? Waar is Koning Koos nou eigenlijk koning van? Alleen van het zandkasteel of bestaat er zoiets als Zandland? Hoe oud zijn Sassa en Toto? Waarom is Toto bijna net zo groot als zijn zus, terwijl zij vééél beter kan praten? Waarom spelen ze sommige filmpjes tussendoor vaker af? Kortom: vragen, vragen, vragen die je confuust achterlaten.
Wel: Shaun het Schaap
By far het grappigste programma ooit voor volwassenen. Die maffe en grappige schaapjes met hun getreiter en stiekeme, stoute dingen. Die varkentjes die er alles aan doen om de schaapjes het bloed onder hun hoefjes vandaan proberen te halen. Hi-la-risch. Ook voor jou. Juist voor jou, zou ik bijna willen zeggen.
Niet: Bob de Bouwer
Elke aflevering denk ik weer: gaat-ie nou eens eindelijk flink aan de slag, lekker bouwen? Misschien verwacht ik een beetje teveel van Bob, maar er wordt zo weinig de handen uit de mouwen gestoken door hem en zijn wagentjes. Misschien ben ik teveel opknapprogramma’s gewend. Maar het lijkt me zo lekker. Even geen drama, maar gewoon, het betere kluswerk.
Wel: Buurman en Buurman
Als je dan toch iets met poppetjes en klussen wilt opzetten, dan vind ik Buurman en Buurman dus wel weer helemaal de bom. Dat gemopper van die mannetjes, de paniek die ze zaaien, de domme dingen die ze doen: op het randje van mijn stoel om te kijken hoe ze dít nou weer gaan oplossen. En best handig ook, als je kinderen weten hoe het vooral níét moet.
Niet: Kikker en zijn vriendjes
Die stem van Jamai is prachtig, maar man oh man, wat is die Kikker depressief! Het is een educatief verantwoord programma en bedoeld om kinderen te leren over emoties, maar god, wat een ellende! Kikker maakt de vreselijkste dingen mee. Hij valt in een put, raakt zijn beste vrienden kwijt, weet het allemaal niet meer, bevriest in de kou, raakt de weg kwijt, waardoor hij angstig, bang, zielig, eenzaam, verdrietig en depressief wordt. En de emoties extatisch, blij, verliefd, jolig: ho maar. Ik raak hier altijd spontaan van aan het janken.
Wel: Het Molletje
Ook hartstikke educatief, of eigenlijk: heel erg maatschappijkritisch. En uit onze eigen jeugd (zo eind jaren zeventig), dus ook nog eens goed voor een stevig portie kindersentiment. Molletje is prachtig getekend, maakt bizarre dingen mee die op het randje van gekkigheid zijn, maar er niet overheen gaan. Bovendien: je ziet totaal niet aankomen waar de verhaallijn naartoe gaat. Top, dus!
Niet: Freeks wilde wereld
Freek is echt wel een lieverdje. En hij is ook niet onknap en weet een boel. Maar mijn god, wat maakt die jongen een kabaal. He-le-maal uit zijn stekker gaan bij de eerste de beste slang die passeert, ik vind het enig dat je dat kan, maar vaak vraag ik me ook af wat-ie recentelijk gesnoven heeft. Leerzaam, maar voor op de vroege ochtend een beetje te veel van het goede.
Wel: Aap Poot Pies
Ook iets leuks met dieren. En die Teun Kuilboer vind ik stiekem een lekker ding. Zelfs met zo’n groot dierentuinpak aan. Bovendien zie je niet alleen exotische dieren door het beeld huppelen. de verhalen zijn ook nog eens grappig en een tikkeltje ondeugend. Nice! En die dierentuin, daar hoeven we voorlopig dus ook niet naartoe.
Oh, wat je verder écht niet mag missen eigenlijk, ook al zijn je kinderen er nog te jong voor:
Welkom bij de Romeinen. Verschrikkelijk grappig en je leert een hoop over het Romeinse Rijk. Met gastoptredens van sterren als Paul de Leeuw. Echt elke aflevering is een juweel. Kijken, kijken!
Studio Snugger. Kijkt mijn dochter van vier met liefde. Ze wordt er dus serieus hartstikke snugger van. Jammer alleen voor mij, dat ik die vragen zo vaak fout heb. En met mijn neus op de feiten wordt gedrukt hoe weinig algemene kennis ik bezit. Oeps.
Tot slot: alle series van Zapp, die zijn echt enig!
Tof als kraamcadeau of gewoon voor jezelf: bestel hier de boeken van Franke.
