15 heel geruststellende dingen die elke moeder wil horen

Dat de iPad een prima oppas is en flesvoeding geen vergif. Soms wil je dit soort dingen gewoon even horen.

Ik dacht dat ik er wel klaar voor was, het moederschap. Dat zat zo: ik had veel vriendinnen om me heen met kinderen, wist dat de roze wolk een overschat principe is en had genoeg realiteitszin om te beseffen dat het vaak leuk en soms best een beetje zwaar is om een kind te hebben. En toch, toen Casper er eenmaal was, bleek mijn nuchtere aard niet altijd toereikend om niet overvallen te worden door een diepgewortelde onzekerheid of schuldgevoel op niks af. Soms wil je gewoon even iets heel geruststellends horen. Een van deze dingen bijvoorbeeld.

Lees ook: “Mama, ik verveel me…” Hartstikke goed!

1. Ooit worden ze achttien

‘Het gaat zo snel’, verzucht je het ene moment, als je baby maat 56 voor 62 verruilt. Om het volgende moment reikhalzen uit te kijken naar het moment dat-ie naar school gaat. Want hoe leuk je je kind ook vindt, een beetje vermoeiend is-ie soms wel. Onthoud: ooit wordt-ie achttien.

2. De iPad is een prima oppas

Het YouTube-kanaal Little Baby Bum – vooral bekend van de eindeloze stroom variaties op ‘The wheels of the bus’ heeft vijf miljoen abonnees. Er bestaan YouTube-filmpjes voor kinderen die meer dan een miljard keer zijn bekeken. We bedoelen maar. Je bent niet de enige die de iPad zo nu en dan als oppas gebruikt, zodat je zelf even je handen vrij hebt. Je kind zal het wel overleven.

3. Je bent geen heks

Niet als je blij bent wanneer je kind ’s avonds in bed ligt, of een nachtje uit logeren is. Niet omdat je heel soms terug verlangt naar vroeger, toen je nog met z’n tweeën was. Niet omdat je vindt dat een boterham met appelstroop een betere lunch is dan vier Bumba-koekjes. En ook niet omdat je net iets te vaak zucht als je kind voor de tachtigste keer het grindpad naar het grasveld verplaatst ofzo. Je bent echt geen heks.

4. Aandacht boven spullen

De kinderen van je vriendin rijden rond op een stylish verantwoorde loopfiets met echte motorgeluiden én afstandsbediening, terwijl jouw financiën momenteel alleen een houten exemplaar zonder opties toelaten. En waar jouw kind speelt met een IKEA-keukentje, heeft het buurjongetje de Siematic onder de kinderkeukens te pakken. En dan voel je je heel soms toch een beetje schuldig als je je kind dan met die ingebouwde kindervaatwasser in de weer ziet. Terwijl je weet: het zijn maar spullen. Aandacht, dat is pas echt belangrijk. En op dat gebied komt je kind toevallig niks tekort.

5. De roze wolk bestaat niet

Natuurlijk zijn er momenten dat je overlopend van liefde en hormonen, zwevend op wolken in alle kleuren en tot tranen geroerd naar je eigen kind staat te staren. Je slapende kind, meestal. Want die roze wolk waar iedereen het altijd over heeft, kun je gewoon even niet ontdekken als je baby een regelweek heeft, dag en nacht omdraait en zonder ook maar één aanwijsbare reden een half etmaal huilt. Wees gerust, je bent niet de enige. En de roze wolk bestaat niet. Iedereen die beweert uitsluitend en alleen te genieten, die liegt.

6. Flesvoeding is geen gif

Verteerd door schuldgevoel hang je na vier weken van bloedende tepels, diverse borstontstekingen en urenlang kolven het hele idee van borstvoeding maar aan de wilgen. Omdat je de fout hebt gemaakt om te googlen op flesvoeding, ben je er dankzij de vele pro-borstvoedingssites en, nog leuker, forums inmiddels van overtuigd dat je je kind vergif in een flesje gaat geven. Wat natuurlijk grote onzin in. Dat borstvoeding goed is voor een kind, betekent nog niet dat flesvoeding slecht is. Laat iedereen die je iets anders probeert wijs te maken, vooral lekker kletsen.

7. Het is een fase

Een baby die jou nachtenlang uit je slaap houdt, een dreumes met driftbuien, een peuter in de nee-stand – er zijn er heel leuke dingen aan het moederschap, maar soms is het een beetje een eh… uitdaging. En vraag jij je vertwijfeld af waarom je ook alweer zo graag een kind wilde. Maar echt, cliché-alert maar toch, het is allemaal een fase.

8. Consequent is een mooi streven

Terwijl je jezelf hoort zeggen dat de tv nu echt uit gaat, vraag je je af waarom je het jezelf aandoet. Precies in de lijn der verwachting begint je kind luidkeels te protesteren, waarna je radicaal van koers verandert en de tv nog minstens een halfuur aan laat staan. Kijk, het is niet dat je niet streeft naar consequent zijn, maar er is ook nog zoiets als voortschrijdend inzicht. Niks mis mee.

9. Jij bent ook maar een mens…

…en dus schreeuw je soms tegen je kind. Of ben je chagrijnig. Of wil je gewoon even Facebooken ofzo, terwijl je kind eigenlijk samen wil kleuren. Tja, was je maar perfect. Dan zou je vast ook nooit snoep geven enzo.

10.  De crèche is geen gevangenis

Met het trillende lipje van je kind nog stevig op je netvlies, rijd je met tranen in je ogen naar je werk. Diep ontaarde moeder die je bent, laat je je kind achter in de handen van vreemden, omdat jíj zo nodig moet werken. Terwijl je weet hoe leuk-ie het er heeft. En hoe lief de leidsters zijn. En hoe fijn je kind er speelt. En dat het er eigenlijk heel geweldig is, en geen vreselijke gevangenis ofzo.

11. Zonder groente overleeft-ie ook wel

Wanhopig sta je weer broccoli door de pastasaus te pureren, maar alsof-ie er een antenne voor heeft, detecteert je kind het kleinste stukje groenvoer om vervolgens de hele dis subiet naar de prullenbak te verwijzen. Jij speurt ‘m intussen af op de eerste tekenen van de builenpest of een andere Middeleeuwse ziekte die ze in die tijd kregen omdat ze geen groenten aten. Terwijl je weet dat er in die ene banaan die jij er week in weet te krijgen, ook heus wel vitaminen zitten.

12. Huilen moet

Het mag dan lijken alsof je baby diep ongelukkig is, zo hard krijst-ie af en toe. Genoeg om jou een klein beetje tot wanhoop te drijven. En te laten denken dat je een heel slechte moeder bent enzo. En te laten vergeten dat huilen nou eenmaal is wat baby’s doen. Ooit leren ze praten.

13. Hij haat je heus niet

Boos laat-ie zich op de grond vallen, ondertussen giftige blikken jouw kant op sturend. Met een beetje geluk geeft-ie je nog even mee dat je de stomste mama ter wereld bent, omdat je vindt dat je kind een jas aan moet / nu echt eens moet gaan slapen / een boterham moet eten / niet zesenhalf uur op de iPad mag. Slechts met moeite houd je je poot stijf, terwijl je er langzaam van overtuigd raakt dat je kind je hartgrondig haat. Wat natuurlijk niet zo is. Sterker nog, je doet ‘m een groot plezier, want een kind dat grenzen krijgt schijnt gelukkiger te zijn dan een kind dat alles maar mag.

14. Het zijn melktanden

Omdat je na de dagelijkse lig-stil-want-je-moet-een-luier-om strijd even geen zin hebt in een nieuwe uitbarsting van je peuter met een eigen mening, laat je het tandenpoetsen maar voor wat het is. Net als gisteren. En eh… eergisteren. Morgen. Morgen ga je het echt weer doen. Gelukkig zijn het maar melktanden. Tegen de tijd dat-ie z’n grotemensentanden heeft, zal je kind vast niet meer gillen alsof je hem vermoordt wanneer je met de tandenborstel aan komt zetten. En tot die tijd zeg je maar even niks tegen de tandarts.

15. Je doet het goed

Omdat je je kind overlaadt met liefde. En te eten geeft. En troost als-ie pijn heeft. En omdat je overloopt van trots als-ie na lang oefenen dan dat eerste verstaanbare woordje zegt. En vanwege al die andere dingen die je voor ‘m doet en voelt, onthoud: je doet het goed. Echt.